پیش از دو – سه احوالی وتقدیم سلامم

 

چشم توکبوتر شد وبارید به بامم

 

فرصت نشد از چشم توپروانه بچینم

 

یک آینه پرواز نیفتاد به دامم

 

می خواستم از فاصله ها با توگویم

 

گل کاشت به گلگونه ی تو خون کلامم

 

وقتی که دلت گریه به دامان تو می ریخت

 

پرپربه زمین ریخت پروبال دوامم

 

آوازه ی من بی نفس عشق تو مرگ است

 

ننگی است که پیچیده به افسانه ی نامم

 

یک نامه برایم تونوشتی ؟ننوشتی

 

نامم به لبان تو نشسته است ؟ حرامم

 

عمری است به امید صدای تو نشستم

 

شاید بدهی پاسخ سردی به سلامم

 

با این همه ، ازچشم تو پیداست که یک روز

 

گل بر سرما می زنی ، ای ماه تمامم

 

 

شعر از استاد حسین دارند .